İtalya’ya yaşamak için gittiğimizde henüz 12 yaşımdaydım. 1958’in sıcak bir Ağustos gününde yolcu gemisi ‘Ankara’ ile İstanbul’dan Napoli’ye vardık. İlk gördüğüm körfeze yapışık gibi görünen Vezüv Yanardağı’ydı. Karaya indiğimizde gözüme çarpan fakirlikti. Kolay değil İtalya 13 yıl önce 2. Dünya Savaşı’ndan çıkmış ve Amerika’nın Marshall yardımı ile kendine gelmeye çalışıyordu.