Hayatta değişmeyen bir kural vardır: Siz ne kadar anlatırsanız anlatın, karşınızdaki sizi anlamak istemiyorsa sözleriniz havada kalır.
Şu sıralar Türk siyaseti de tam böyle bir döngünün içinde.
Kim aday olacak, İmamoğlu’nun diploması, Yavaş’ın kararını ne zaman açıklayacağı, AKP’ye geçen vekillerin asıl amacı…
Tartışmalar yine aynı eksende dönüp duruyor. Ama bu sırada Pazar unutuldu, emeklinin, asgari ücretlinin geçim mücadelesi ikinci plana atıldı.
Her gün halka “sabredin” diyenler, acaba sonunda neyi telkin edecek merak ediyorum.
Çarşı-pazarda etiketler değişirken, insanlar aldıklarının yarısını sepete geri bırakırken, geçim sıkıntısı her haneyi sarmışken sabırla nereye kadar?
Bir de Osmaniye’de yaşanan üzücü bir olay var. Geçtiğimiz gün sosyal medyada önüme bir video düştü.
Bir hayvan barınağında ölü köpeklerin görüntüleri… İzlerken içim acıdı. Bu dünya sadece insanlara ait değil.
Okyanusun derinliklerinde yüzen dev balinadan, topraktaki küçücük mikroorganizmaya kadar her şey bu dünyanın bir parçası.
Kimsenin, başka bir canlının yaşam hakkı üzerinde söz sahibi olması vicdanen kabul edilemez. Allah bunun hesabını sorar.
Belediye başkanı konuyla ilgili destansı bir yazıyla açıklama yaptı, ama yazı çok uzun olduğu için benim aklımda Sertab Erener’in kendisine MHP’li olmasından dolayı mesafeli davrandığını belirttiği kısım kaldı.
Sayın başkan, sosyal medyada biraz dolaşsanız toplumun yarısının, diğer yarısına akla, dimağa sığmayan ifadelerle neler dediğini görebilirsiniz.
İnsanlar artık birbirini anlamaya çalışmıyor, sadece karşısındakinin neye inandığını bilmek istiyor.
Hal böyleyken asıl soruyu sormak gerekiyor: Biz bu döngüyü nasıl kıracağız?
Birbirimizi gerçekten anlamaya, dinlemeye ne zaman başlayacağız?
Çünkü memleketin ihtiyacı olan şey, siyasetin içinde kaybolan bu soruların cevabını bulmak.