Osmaniye’de geçtiğimiz günlerde yapılan su zammının ardından ekmeğe de zam geldi.
Artık neredeyse her gün yeni bir zam haberiyle uyanıyoruz.
Market raflarından pazarlara, faturalardan temel gıda ürünlerine kadar her şeyin fiyatı durmaksızın artıyor.
Ama ne gariptir ki, biz bu gerçeklerle yüzleşirken, gündem sürekli değişiyor.
Suni tartışmalar, hamasi nutuklar, avcı hikayeleriyle oyalanıyoruz.
Oysa bu şehir, Osmaniye; potansiyeliyle, verimli topraklarıyla, çalışkan insanlarıyla zenginliğin ta kendisi.
Fakat ne acıdır ki, böylesine bereketli topraklarda yaşayan bizler, hayatın ağır yükü altında eziliyoruz.
Zengin toprakların fakir çocukları olmak bize yakışmaz. Bu kader değil.
Bu yükü hafifletmek, halkın derdine derman olmak, idarenin asli görevidir.
Çünkü o idareyi biz seçtik. Cumhuriyet dediğimiz sistem tam da budur; halkın kendi kendini, seçtiği yöneticiler aracılığıyla yönetmesidir.
O halde yöneticiler, koltuklarında otururken unutmamalı: O koltuklar, halkın iradesinin simgesidir.
Şimdi lafı dolandırmanın anlamı yok!
Amasız, fakatsız, lakinsiz bir şekilde halkın yanında olunmalıdır.
Artan ekmek fiyatlarına karşı halk ekmek fabrikaları kurulmalı, dar gelirlinin karnını doyurabileceği halk lokantaları açılmalıdır.
Bu, lütuf değil, bir sorumluluktur…
Kentin sorunlarını çözmekle yükümlü olanlar, genel siyasetin polemiklerine kapılmak yerine Osmaniye’nin gerçek dertlerine kulak vermelidir.
Çünkü siyaset, halkın gündeminden kopuk olduğu sürece anlamını yitirir.
Bu şehrin insanı, siyasi manevralardan değil, samimi çözümlerden medet umuyor.
Unutmayalım, bu topraklar bize zenginlik sundu. Şimdi sıra “Bereketli Hilal”in zenginliğini halkın sofrasına taşımakta.
Çünkü biz, zengin toprakların fakir çocukları olmamalıyız.
Bu bizim hakkımız. Bu halkın hakkı.